Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal?

Dit is de titel van een boek dat ik nooit heb gelezen.
Ik heb er in mijn hoofd wel een eigen versie van geschreven.
Wat is het toch vreemd dat we als meisje, als vrouw, anno 2021 nog steeds braaf willen zijn.
Dit zal niet voor iedereen gelden, maar toch voor velen wel.
Brave meisjes zijn lief, zorgzaam, niet lastig, niet boos, niet wild of gek.
We vechten niet, we schikken ons, we houden wijselijk onze mond.
We klimmen alleen op de maatschappelijke ladder als we zeker weten dat we het waard zijn.
En aan die laatste overtuiging ontbreekt het ons nogal eens.
We weten diep vanbinnen echt wel wat we waard zijn.
We bevechten zelden onze positie, dit hebben we niet geleerd.
Als we al vechten doen we dat liever voor een ander, voor diens recht en positie.
We schreeuwen niet van de daken wat we allemaal kunnen en in onze mars hebben; dat is namelijk niet hoe brave meisjes zich gedragen.

Ik denk dat deze houding in ons vrouwelijk DNA van oudsher ingebakken zit.
We leren het (on)bewust. We geven het (on)bewust weer door aan onze dochters.

Ah, een mooi bruggetje naar Dochters. Sinds kort ben ik “Dochter van Twente”
Een groep powervrouwen uit Twente.
Brutale vrouwen die zich zomaar “energieleveranciers van Twente” durven te noemen.
Krachtige, wijze en fijne mensen die zich verenigd hebben als “Dochters van Twente”.
Vrouwen die jou en mij iets te bieden hebben op gebied van geluk, groei en gezondheid.
Afgelopen vrijdag was mijn introductie op social media.
Ik werd geïntroduceerd als NLP-expert, coach en trainer.
Dat voelde toch spannend…
Ja, ik ben inmiddels echt wel NLP-expert.
Maar hey, er is nog zoveel meer te weten en te leren.
Op z’n NLP’s: “De kaart is niet het gebied”.
En trainer, daar leer ik nog voor (door een pandemietje duurt het iets langer dan gepland).
We zijn allemaal al lang trainer natuurlijk, iedereen op z’n eigen terrein en expertisegebied.
Ik struikel over de zelfverzekerdheid, het lef, de stoerheid die het uitstraalt.
Ik bén ineens iets. Veel vrouwen worstelen m.i. met hetzelfde.
(Mannen wellicht ook hoor, in mijn beleving zijn zij echter beter getraind in stoer zijn)
De brutaliteit, de onverschrokkenheid van Pipi Langkous.
Het is niet voor niets dat deze kleine dame een inspiratie is voor veel vrouwen.
“Ik heb het nog nooit gedaan, DUS ik denk dat ik het wel kan”.
DUS.
Heerlijk.
Ervan overtuigd zijn dat alles wat je nodig hebt al in je zit (nog zo’n NLP-vooronderstelling).
Ik gun alle vrouwen, alle dochters wat meer brutaliteit.
Het brengt ons ergens. Het zou zomaar “overal” kunnen zijn, zelfs in de zevende hemel.

de zevende hemel

er was eens een heel lief meisje
altijd braaf en bij de les
op een dag was ze er klaar mee
braafheid gaf haar teveel stress

het brave meisje werd brutaal
haar wereld groeide toen enorm
ze zette onverschrokken door
en kwam steeds beter in haar vorm

transformerend van lief meisje
naar een zelfbewuste vrouw
bleef ze niet wat ze ooit leerde
maar wel haar potentie trouw

wat ze kon bracht haar op plaatsten
waar ze nog nooit was geweest
en van al die perspectieven
leerde ze steeds weer het meest

ze zei ja op wat haar porde
meestal tegen onbekend
ze wist nooit iets heel erg zeker
en niets zeker weten went

want het gaf haar steeds vervulling
echt een hemels goed gevoel
enk’le reis zevende hemel
is nu haar ultieme doel

? Francy ?