Reisverhalen

Een reis naar binnen, een reis naar mijn eigen kern.
Dat is de reis die ik al een tijd geleden begonnen ben.
Deze reis is “mede mogelijk gemaakt” door allerlei gebeurtenissen in mijn leven.
Zoals in ieders leven van alles plaatsvindt.
Ik merkte dat ik steeds meer behoefte kreeg te begrijpen waarom deze dingen plaatsvonden in mijn leven en waarom ik erop reageerde zoals ik dat deed.
Ik merkte dat ik vaak reageerde vanuit gewoonte, vanuit een aangeleerd gedrag;
zo deden we dat vroeger bij mij thuis;
zo verwachten de mensen in mijn omgeving dat van mij;
zo is het veilig voor mijn kinderen;
zo kan ik rekenen op begrip van mijn vrienden…

Ik merkte dat de manier waarop ik reageerde niet altijd helpend was voor mezelf.
Het maakte me niet altijd bewust van mijn eigen aandeel en dus ook niet van het feit dat de oplossing vaak in mijn eigen handelen/beleven/reageren ligt.
Toen begon ik dus aan de reis naar binnen. Om te begrijpen.
Het bleek het pad van zelfbewustwording.
En eenmaal voet gezet op dit pad lijkt er geen weg terug.
Sterker nog; eenmaal voet gezet op dit pad is er voor mij geen houden meer aan.

Deze zomer maakte ik een reis naar buiten, die de reis naar binnen ondersteunde.
Tijdens het solo-wandelen in Italië kwam ik stukken van mezelf tegen die nodig afgestoft mochten worden, omdat ze zo fraai zijn en ik ze zo lang niet gevoeld of gezien heb.
Ik kwam er ook stukken tegen die zo oud waren dat ze me niet meer dienden.
Ik ontmoette mezelf en ik kwam mezelf tegen.
Tijdens deze reis merkte ik dat "delen is helen" geldt voor mij.
De manier waarop ik deel gaat bij mij veelal middels tekst en gedicht.
Ik raak hiermee blijkbaar mensen aan en, zeker niet onbelangrijk; het delen van deze persoonlijke (reis)verhalen is ook helend voor mezelf.

Na het Italiëavontuur verlang ik naar meer.
Ik voel dat het tijd is om concreet vorm te gaan geven aan het verlangen om te schrijven.
Om te delen vanuit mijn afgepelde kern.
Los en vrij van oude patronen en gewoontegedrag.
Ik heb de knoop doorgehakt en ga een “sabbatical” nemen.
Ik ga gehoor geven aan mijn verlangen.
Binnenkort ga ik zeven weken alleen op reis naar een prachtige plek ergens in Europa.
Hier wil ik ervaren en beleven hoe het is om langere tijd op mezelf aangewezen te zijn.
Hoe het is om los te zijn van mijn dagelijkse routines en gewoontes.
Zal ik me daar net zo gedragen voelen als ik deed in Italië?
Zal ik daar ook vrijuit en vanuit mijn hart kunnen schrijven?
Zal ik me vooral vrij voelen, of misschien ook soms eenzaam?
Wat zal ik er leren en hoe zal deze periode me raken/veranderen?
De reis is geboekt en de voorpret is begonnen.
Binnenkort zal ik meer vertellen over deze aanstaande reis.
Ga je mee?

reisverhalen

reizen naar geheime plekken
waar geen mens nog is geweest
zonder kant en klare route
daarvoor ben ik niet bevreesd

mijn hart zal mij wel leiden
eerlijk voelen wat er speelt
verlichten wat nog donker was
zo wordt oude pijn geheeld

dit eenmaal uit de weg geruimd
dient mijn pad zich helder aan
en hoef ik enkel op de tast
dus voelend op mijn weg te gaan

de reis naar binnen is uniek
voor jou zo anders dan voor mij
het brengt mij mooie inzichten
en uitzicht op “voor altijd vrij”

voor altijd vrij van oordelen
voor altijd vrij van diepe angst
voor altijd uit de “wij en zij”
want liefde duurt gewoon het langst

?  Francy ?