Honingzoet

We leren dat trouw zijn een groot goed is. En dat is het in mijn ogen ook.
Ik heb het dan vooral over trouw zijn aan je eigen-waarde en gevoel.
Trouw zijn aan voedende en liefdevolle relaties met mensen is van grote waarde.
De vraag is echter of contacten altijd zijn als honing; gezond, zoet en oneindig houdbaar.
Hoe vaak is het niet zo dat vriendschappen veel te lang in stand gehouden worden, terwijl dat wat ooit voedend was in de relatie al lang verdwenen is.
Of we blijven trouw aan een bezigheid (zoals een sport, een hobby/club, een baan, een gewoonte), omdat dit ooit heel belangrijk voor ons was.
Misschien is het, als we de balans opmaken, al lang een “heilig moeten” geworden. Inmiddels hebben we er vaak de energie of de tijd niet meer voor (over).
Toch blijven we trouw.
Een punt zetten, een deur dichtdoen, ergens afscheid van nemen…
…het kan voelen als een vorm van ontrouw zijn.

Toch is het dé manier om jouw eigen, specifieke pad te vinden.
Dé manier om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen geluk.
Het opent deuren, het creëert kansen en het geeft ruimte aan wat er nog meer kan zijn.
Het is meebewegen met wat zich in je leven aandient en brengt nieuwe ervaringen, leermomenten en groei.
Dit meebewegen kan uitgelegd worden als “gemakkelijk opgeven” of “met alle winden meewaaien” of “impulsiviteit”.
In het gunstigste geval ben je “veerkrachtig” of “flexibel”.
Voor mij hebben al deze termen iets van weerstand in zich.
Alsof het meebewegen niet de bedoeling is.
Het ego houdt nu eenmaal niet zo van verandering. Het houdt alles liever bij het oude, ook al betekent dat een lijdensweg of een bore-out (het tegenovergestelde van een burn-out). Het ego is graag trouw aan hoe het was; trouw aan ontgroeide vriendschappen, slechte huwelijken en saaie banen.
Je kunt echter uit de conditionering stappen.
Je kunt de situatie bekijken zoals deze NU, op dit moment is.
Je kunt je eerlijk afvragen of je er NU opnieuw voor zou kiezen, of het NU voedend is.
Als het antwoord NEE is, kun je uit liefde voor jezelf afscheid/afstand nemen van de situatie.
Als je dit niet gewend bent zal het ego protesteren, die wil het bij het oude laten.
Het is spannend om bewust te kiezen voor een afscheid/afstand.
Toch zul je merken dat, wanneer je dit met regelmaat doet, het steeds gemakkelijker wordt.
Trouw zijn aan jezelf is namelijk ook helemaal niet ontrouw zijn aan de ander/de situatie.
Je bewijst de ander/de situatie er misschien wel een grote dienst mee.
Aan die kant opent namelijk ook een deur, ontstaat een kans en wordt ruimte gecreëerd. Het is misschien zelfs wel arrogant om te denken dat de ander of de situatie beter af is met jouw ontrouwe zelf dan zonder deze versie van jou.
Door trouw te zijn aan onszelf nemen we verantwoordelijkheid voor ons leven én geven we ruimte aan de ander om ook zijn/haar verantwoordelijkheid te nemen.
Als we alles willen vasthouden waar we ooit van hielden, wat ooit helend, helpend of voedend voor ons was, dan zijn onze dagen te kort.
Bovendien lijken alle dagen dan misschien wel op elkaar.
Want: als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.

honingzoet

was al wat is maar honingzoet
zowel voedend als begeerlijk
dan bleef het, naast oneindig goed
gezond en voor eeuwig heerlijk

ik denk dat leven zoeter neigt
als ik telkens in ’t nu bekijk
of dat wat is nog een JA krijgt
als ik het met honing vergelijk

en is het een overduid’lijke NEE,
de houdbaarheid reeds lang voorbij
dan zit ik er niet langer mee
en laat het graag in liefde vrij

natuur wil altijd in balans
doorslaan is dan meestal uit-slaan
dus geef ik jou en mij een kans
ons honingzoete pad te gaan

was alles in ‘t leven honingzoet
voedend, begeerlijk en gezond
dan was het, naast oneindig goed
alsof heel de wereld stil stond

? Francy ?