“Ik hou van mij… hoor je nooit zingen…”

Tabitha zong het gelukkig wél tijdens “De beste zangers 2020”, een prachtige vertolking van het (eveneens heerlijke) origineel van Harrie Jekkers. Het liedje zit de hele dag in mijn hoofd en als je het niet kent dan is het zeker de moeite waard om het eens te gaan luisteren. Waar Harrie er nog een beetje een komische twist aan geeft, voel ik bij de versie van Tabitha de waarde van de woorden tot in mijn ziel.

En als ze dan zingt…:
“Ik hou van jou, zeg ik soms ook wel.
Ik hou van jou schat, en ik meen het echt
Maar ik hou van jou, zeg ik alleen maar voor de spiegel.
Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht…”

…dan hoor ik natuurlijk de “grap” in de taal, maar ik hoor vooral de waarde van de inhoud. Want welk verhaal vertel jij jezelf? Hoe lief klets jij tegen jezelf?

Wat mij betreft is dit verplichte kost voor ieder kind. Zoals tandenpoetsen een behoud is voor je gebit, zo is “Ik hou van mij” behoud voor je ziel. Vanaf het moment dat je kunt praten, elke dag tegen je spiegelbeeld zeggen:

• ik hou van mij
• ik ben perfect, precies zoals ik zijn moet
• ik ben blij met mij
• ik ben mooi, van binnen en van buiten

En nee, daar kweken we geen narcistische mensen mee. We creëren zelfbewuste mensen met een gezonde dosis zelfliefde (niet te verwarren met zelfverheerlijking of een Godssyndroom). Als we onszelf in de ogen kijken en deze woorden bewust en regelmatig uitspreken, dan gebeurt er op onbewust niveau iets heel waardevols. Ons systeem neemt deze waarheid aan en heeft geen behoefte aan constante bevestiging of goedkeuring (lees: likes) van buitenaf.

Als we namelijk van onszelf houden, dan accepteren we dat we soms onnozele dingen doen, dat we ergens in uitblinken, dat we onze excuses soms moeten aanbieden, dat we niet overal goed in kunnen zijn en dat we leven om te leren. We houden gewoon van het hele pakket en we zijn er dankbaar voor. We voelen ons thuis bij onszelf.

Het mooie is, als we van onszelf houden, dan mag ook de ander zijn wie hij of zij is. We begrijpen dan namelijk dat ook diegene precies goed is, met alles erop en eraan.

En op een dag, als we werkelijk geloven en voelen wat we tegen onszelf zeggen, dan gebeurt er misschien wel iets magisch…

“Want wie van zichzelf houdt die geeft pas echt iets kostbaars,
Als ie ik hou van jou tegen een ander zegt”