Spelenderwijs

Wat een prachtig woord is SPELENDERWIJS; al spelende wijs zijn.
Als ik buiten op het schoolplein loop en kinderen zie spelen, overleggen, ruziemaken, schaterlachen, dansen, ontdekken en ervaren dan weet ik dat dit de plek is waar ze waanzinnig veel leren.
Een plek waar ze als mens enorm groeien.
Het spelen houdt kinderen wijs.
Juist ja.
Het hóudt ze wijs.

 Als we “iemand iets wijs maken” dan suggereert dat ten eerste dat iemand niet wijs is en ten tweede dat je iemand bedriegt of beliegt.
Als je “jezelf iets wijs maakt” dan bedoel je dat je jezelf voor de gek houdt, dat het niet klopt wat je voelt of denkt.
Deze uitdrukkingen vond ik altijd zo vreemd. Nu begrijp ik het helemaal.

Want weet je hoe het volgens mij zit?
Wijs? Dat ben je al lang!

Op het moment dat je geboren wordt, zit alle wijsheid die je hebt al in je.
Alles wat je weten moet, zit al verborgen in jouw systeem.
Jouw, dan nog onbewuste, systeem.
Je groeit op, speelt en ervaart en je zet jouw wijsheid in om te groeien en te leren.
Een super belangrijk proces, want op dat moment heb je iets van jouw innerlijke wijsheid verplaatst naar je bewuste systeem.
Nu kun je het bewust inzetten, ook in nieuwe situaties.

Niemand hoeft jou wijs te maken en wij hoeven niemand wijs te maken. Iedereen heeft namelijk zijn of haar eigen unieke wijsheid én als hij of zij iets van een ander wil leren dan zal hij of zij daar actief naar op zoek gaan. Gewoon, omdat ie zijn eigen wijsheid wil toetsen of voeden.

Dus, alle kinderen van 0 tot 100:
Koester het spelen, we worden spelenderwijs.