Wat breingebrabbel over gevers en ontvangers

Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat de mensheid bestaat uit twee categorieën.
We hebben de “gevers” en de “ontvangers”.
Gevers geven graag en je begrijpt het al, ontvangers ontvangen graag.
Zowel geven als ontvangen is een kunst op zich.
Het spreekt voor zich dat niemand alleen “gever” of alleen “ontvanger” is.
Het zit ‘m in de wisselwerking.
Graag deel ik wat van mijn breingebrabbel over dit delicate thema met je.

Het is velen van ons al jong geleerd dat het goed is om te geven. We leren delen in de zandbak en van onze ouders krijgen we de boodschap mee dat we moeten geven aan de arme kindjes, die niet of minder hebben. We geven gul complimenten en ervaren dat het fijn is om te strooien met liefde en aandacht
Zeker in de periode rond Kerst zoeken we een goed doel om aan te geven en zijn we royaal met de cadeaus. De één pakt nog meer uit dan de ander, letterlijk en figuurlijk.
Dit delen en geven, doen we met heel goede intenties; rekening houden met elkaar, aandacht voor elkaar en er zijn voor een ander.
We voelen ons goed als we geven. We zijn trots op onze vrijgevige, deelgrage kinderen en op onszelf wanneer we gul geven. Soms willen we zelfs geen “dank je wel” horen, want “hey, het spreekt toch voor zich dat ik geef als ik dat kan”?
Heel nobel en goed én tegelijkertijd, in hoeverre mag je soms beslissen om niet te willen geven of om niet te willen ontvangen?

Ik had het laatst met een vriend over de balans tussen geven en nemen.
Dat ik soms wat kriebelig word van mensen die alleen maar geven.
Je kent ze wel, de mensen die het liefst hun hele hebben en houden met je delen, voortdurend met complimenten strooien en bijzonder veel aandacht aan je besteden.
Ik word er een beetje kriebelig van, omdat ik het gevoel krijg doorlopend in de schuld te staan (dat heb ik dan weer te onderzoeken…).
Nou moet ik toegeven dat ik zelf een niet onverdienstelijk ontvanger ben.
Ik kan me volledig overgeven aan aandacht, verwennerij, cadeautjes en complimenten.
Voor de gevers onder ons ben ik een waar walhalla.
Echter, ik weet hoe fijn het is om te ontvangen en juist dát maakt dat ik ook graag geef op tijd en plaats.

Wat doorgewinterde gevers zich m.i. niet realiseren is dat ze soms iets geven waar de ander niet sterker of beter van wordt. Ik zal het proberen uit te leggen.
Mijn moeder is tachtig. Ze kan eigenlijk alles nog zelf. Van autorijden tot huis schoonmaken. Als goede dochter kan ik haar natuurlijk best dingen uit handen nemen.
Het zal me vast lof en respect opleveren van de omgeving, én een moeder die niet meer vol in haar kracht staat. Ik geef in dit geval, zo denk ik, méér door niet te geven. Ik geef misschien wel meer door te nemen; dat kopje koffie op een onverwacht moment.
Nog een voorbeeld: Dat kind, dat zo graag die spelcomputer wil. Vaders gedachte kan zijn: “In Coronatijd moet het al zoveel leuks missen. Ja, ik had wel gezegd dat ie er zelf voor sparen moest… Ach, ik kan het ook gewoon kopen voor hem”.
Hij geef zijn kind dit cadeau en ontneemt hem de ervaring om trots te zijn op de zelf gespaarde computer. Hij ontneemt zijn kind de ervaring van het ver-wachten, het geduld hebben. Hij ontneemt hem het gevoel van zuinig willen zijn op iets, omdat ie weet hoeveel het gekost heeft.
Vader denkt iets goeds te doen, iets te geven. In the end neemt hij zijn zoon iets af.

Andersom werkt het ook.
Als ik alleen maar ontvang en er nooit eens iets voor terug geef dan raakt de boel uit balans. Hoe vaak ik ook een welgemeend dankjewel roep.
In periodes dat ik er minder goed aan toe was, zou ik zomaar gedacht kunnen hebben: “Die ander kan het vast beter missen dan ik... Wat kan ik nou teruggeven? Niets is van gelijke waarde aan hetgeen ik ontvang. Laat dan maar…”
Realiseer je dat je niet hetzelfde terug hoeft te geven. Geef aandacht, geef je tijd, geef je moeite. Dat is evenveel waard en herstelt de balans tussen beide partijen.
Alleen maar ontvangen maakt dat je emotionele bankrekening (aldus Steven Covey) in de rode cijfers raakt en dat je bij iemand in de schuld komt te staan. Die disbalans voel je niet alleen zelf, die voelt de ander ook. Ongeacht hoeveel diegene te geven heeft.
Het rare is dan dat degene die alleen maar geeft óók in de rode cijfers komt, aan de ontvang-kant. En dat is minstens zo verstorend voor de balans.

Laten we in deze bijzondere decembermaand veel geven en met even veel liefde ontvangen.

Geven en ontvangen

Nooit ervaar ik een groter geschenk
dan wanneer je wilt ontvangen,
als je mijn vreugde herkent
waarmee ik aan je geef.
En je weet dat ik niet geef
om iets van je terug te krijgen
maar omwille van de liefde
die ik voor je voel.
Dankbaar iets ontvangen
is wellicht de grootste gift.
Geven en ontvangen,
ik kan ze niet scheiden.
Als jij aan mij geeft,
geef ik aan jou mijn ontvangen.
Als jij van mij wilt ontvangen, dan
ervaar ik dat als een groots geschenk.

‘Given to’
Ruth Bebermeyer