Iets met “verwarring” en “nieuwe realiteit”

Onlangs had ik een gesprek met een heel leuke jonge leerkracht.
Ze vindt haar werk superfijn, ze heeft alleen een dingetje…
Dat dingetje, wat haar zo dwars zit, is dat ze zich wat moeilijk een mening kan vormen.
Ze luistert graag naar andermans argumenten en kan “met veel winden meewaaien”.
Dit “daar zit wel wat in” en “aan de andere kant, daar zit ook wel wat in” veroordeelt ze.
Ze noemt het “slap”.
Het lukt haar (daarom?) nog niet altijd om een duidelijke kant te kiezen.
Daarbij kan ze de juiste woorden/argumenten dan niet vinden.
In een sollicitatiegesprek is dat onhandig, zo heeft ze ervaren.
Vragen als “Wat vind je hiervan?” en “Hoe kijk je daarnaar?” geven stress.
De leuke dame schiet dan compleet in de blokkades.
Het gekke is dat dat niet gebeurt als er niks vanaf hangt.

Het dingetje zit haar in de weg.
Het maakt haar onzeker.
Kortom, ze wil ervan af.

 Ik koos er intuïtief, voor om het “probleem” te herkaderen.
Herkaderen is iets in een andere context plaatsen.
Hierdoor kan een lastig dingetje ineens een helpend dingetje worden.

Ik stelde haar wat vragen:
Hoe zou het zijn wanneer jouw dingetje het label “waardevol” zou krijgen?
Hoe zou het zijn wanneer blijkt dat het heel belangrijk is om vanuit verschillende perspectieven een situatie te kunnen bekijken, zonder oordeel?
Hoe zou het zijn wanneer deze eigenschap jou heel toegankelijk en veilig maakt?
Zou het een wijze eigenschap kunnen zijn om wat terughoudend met je mening te zijn, wetend dat je nooit ergens het hele verhaal van kent?
Een belangrijke vooronderstelling van NLP is: De kaart is niet het gebied.
Met andere woorden; er is altijd zoveel meer dan je ziet/hoort/denkt te weten…

De dame in kwestie was even helemaal in de war.
Zo had ze het, gek genoeg, nog nooit bekeken.
En zoals Richard Brandler (NLP) zegt:
“Verwarring is slechts de doorgang naar een nieuwe realiteit”.
Reden genoeg om soms lekker in de war te willen blijven.
In de war zijn betekent dat jouw beeld van de werkelijkheid even door elkaar geschud wordt. Er ontstaat daarmee ruimte voor een andere kijk, met een nieuw gevoel.
Het feit dat ze het nog nooit zo had bekeken, kwam mede doordat ze haar onzekerheid nog niet vaak had uitgesproken.
Dat was dus gelijk mijn advies.
Praat erover met verschillende mensen en ontdek dat onzekerheid in vele gedaantes komt.
Zelfs in het “anderen omverblazen met een felle mening”.

Ik liet de leuke dame lekker in de war zijn.
Ik dacht nog hardop:
Door op te kijken naar de sterke-meningvormers, maak je jezelf klein.
Als je opkijkt naar iemand, dan dwing je diegene om neer te kijken op jou.
Grote kans dat dat voor beide partijen onprettig is.
Je kunt de ander pas écht zien, als je stopt met opkijken of neerkijken.

Kijk niet op naar mij
Ook al ben ik ouder en zijn mijn haren grijzer

Kijk niet op naar mij
Ook al doe ik meer beleerd en eigenwijzer

Kijk niet op naar mij
Omdat ik “het heb gemaakt”, in zaken of in geld

Kijk niet op naar mij
Want er is veel dat ik jou niet heb verteld

Kijk naar mij en zie mij
Als ik me over mijn eigen gedrag verbaas

Kijk naar mij en zie mij
Wanneer ik jou (on)bewust omverblaas

Kijk naar mij en zie mij
Dan laat ik voor jou mijn masker neer

Kijk naar mij en zie mij
Dan ontmoet ik, in jouw ogen, mij weer

Francy Wilthuis