Niks is zeker in ons leven. Ik heb het al zo vaak ervaren. Net als jij waarschijnlijk. En toch doen we ons best om zekerheden te creëren. Het geeft ons veiligheid. Totdat we erachter komen dat deze zekerheid en veiligheid slechts schijn zijn.
Om ons heen gebeurt van alles wat we niet aan zagen komen, doorlopend. En dan bedoel ik niet alleen de vervelende dingen, die ons uit balans brengen. Ik doel ook op de mooie momenten in ons leven. We hebben ze meestal niet gepland, het wordt zelden door ons geregisseerd. Het is er gewoon opeens.
Dit is een experiment. Ik ga dit blog schrijven zonder erbij na te denken. Ik laat mijn vingers hun werk doen en ik lees pas achteraf wat er ontstaan is. Lees je me, lees je mee? Ik sluit mijn ogen en zie licht. Mijn hart zwelt op, alsof het blij is dat ik eindelijk de controle durf los te laten om te ervaren wat er dan ontstaat. Stiekem denk ik aan de oordelen die kunnen komen, op het product van dit experiment. En als ik denk schiet ik in m’n hoofd, uiteraard. En daar heb ik het nu even niet te zoeken. Ik heb het in mijn lijf te zoeken, in mijn onderbewuste. Daar zijn de antwoorden te vinden die met het hoofd niet te bereiken zijn. Dat voel ik al lang. Ik ervaar het zo vaak.
Echt gezien worden, dat willen we allemaal graag. En toch, als ik terugkijk dan zijn er momenten geweest dat ik me het liefst verstopte. Periodes dat ik niet écht gezien wilde worden. Nu kan ik begrijpen dat ik dat zo voelde, omdat ik mezelf niet was. Iemand zou door kunnen hebben dat ik niet goed in mijn vel zat. Dat ik een rol aan het spelen was. Dat ik ongelukkig was. Mijn systeem vond het indertijd blijkbaar gemakkelijker om weg te kijken. Me terug te trekken. Ik was op die momenten niet blij met wie ik was, kon mezelf niet aankijken. Dus zag ik mezelf niet, was niet in verbinding met mij. Dat maakte, logischerwijs, dat ik ook niet in verbinding kon zijn met anderen.
Ken je het verhaal van Lilith? Ik hoorde het pasgeleden voor het eerst. Ik weet niet precies waarom, maar heb het deze week een paar keer gedeeld met mensen. Lilith is, volgens een oude mythe, de eerste vrouw van Adam. Het verhaal wil dat Lilith en Adam ruzie kregen, omdat Lilith tijdens de seks ook bovenop wilde. Adam en Lilith waren namelijk gelijkwaardig geschapen, uit de aarde. Adam verdroeg dit niet en ze kregen ruzie. Lilith vertrok en trok zich terug in een grot. De door God gezonden Engelen konden haar daar niet vinden. Lilith had er een uitbundig bestaan, aldus het verhaal. Ze sliep met vele demonen en kreeg meer dan 2000 kinderen. (Oké, het is een mythe…?) Adam was niet gelukkig in z’n uppie en vroeg aan God een nieuwe vrouw. Nu bij voorkeur eentje uit hem zelf geschapen. God kon dat regelen en schiep, terwijl Adam sliep, Eva uit de rib van Adam. Eva was daarmee ondergeschikt aan Adam, de rollen waren helder. Lilith liet nog wel van zich horen. Ze bedacht het plan met de slang. De slang verleidde Eva tot het eten van de appel en zo werd de zonde geboren. Het verhaal fascineert me enorm.
In je kracht komen; het is zo’n veel gezegd zinnetje. Mensen willen in hun kracht komen of anderen in hun kracht laten komen. Op de basisschool “zetten we kinderen in hun kracht”; een veel gebruikte slogan. We weten dat we, in onze kracht, de ingevingen van ons hart kunnen volgen. Dat we die weg kiezen die het beste bij ons past. De weg die ons het meest gelukkig gaat maken, die ons de meeste zin geeft. Dan is een logische vraag; wanneer ben je in je kracht? Wat betekent dat voor jou? Laat dat nou net zijn wat veel mensen niet meer weten. We zijn druk met moet-werkjes en (sociale) verplichtingen. We leven vaak op de automatische piloot. We leven het zekere leven. We zetten er, meestal onbewust, een masker voor op. Een bore-out ligt net zo op de loer als een burn-out.
