Zo jij, zo ik

alles is één, zo jij zo ik
grenzen stellen niets meer voor
ik pak jou op en zo jij mij
wat jij bedenkt, is wat ik hoor

waar ik ooit dacht in wij en zij
is werkelijkheid geopend
en ben ik voor dualiteit
een blokje om gaan lopen

ik voel dat energie stagneert
als strijden de dienst uitmaakt
daar waar geldt “niemand voor zich”
word ik in liefde aangeraakt

verbinden op een diep’re laag
voelen waar het echt om gaat
de ander puur, met alles zien
als die het masker zakken laat

perfect, precies zoals bedoeld
mag de energie dan stromen
ik noem het iets van zielsgeluk
ontwakende uit het dromen

een kostbaar cadeau, elk moment
hoe klein en vluchtig het ook was
ik leer zo over wie ik ben
door wat ik in jouw ogen las

? Francy ?

Zo binnen zo buiten

Mijn buitenwereld is een reflectie van mijn binnenwereld.
Ik wist dat al een tijdje en voel het nu steeds duidelijker.
Dat wat er in mijn binnenwereld gebeurt, bepaalt hoe ik de buitenwereld ervaar.
De verhalen die ik mezelf vertel.
De stem die echoot in mijn systeem.
De stemming die ik in mezelf creëer en de hulpbronnen die ik hierbij inzet.

Zo binnen zo buiten.
Ik houd van de eenvoud van dit zinnetje.
Het omvat zoveel, in zo weinig woorden.
Voel ik me verliefd, dan is de wereld om me heen vol zoetigheid en liefdesliedjes.
Voel ik me verloren, dan vind ik ook in de buitenwereld geen houvast.
Vrees ik schaarste, dan zal ik verlies lijden.
Vertrouw ik op overvloed, dan blijf ik me vervuld voelen.
Sta ik open voor feedback, dan zal de omgeving me voeden.

“Heb je het al gehoord?” Gevolgd door een nieuwtje.
In het gunstige geval een leuk en positief nieuwtje.
In het andere geval een startzin om eens flink uit te pakken over een (on)bekende.
Roddelen, we maken ons er allemaal wel eens schuldig aan.
Lekker kletsen over een ander, die er niet bij is en dus geen idee heeft...
Al dan niet gepaard gaande met meningen en interpretaties van de werkelijkheid.
Ik ben me steeds bewuster van de woorden en de oordelen die uit mijn mond komen.
Woorden over mezelf en zeker ook over een ander.
Soms gedachteloos en zo nu en dan zelfs gevoelloos.

Met het uitspreken van een zuivere intentie kan je droom werkelijkheid worden.
Zo kun je zomaar jouw eigen meesterstuk maken.
Dit heb ik al meerdere keren mogen ervaren. In het klein en ook in iets groter.
Dit heeft voor mij de belofte van “groots” in zich.
Tijdens mijn opleiding zetten we regelmatig onze doelen/dromen “in het veld”.
We spreken ze uit of schrijven ze op.
Dit is het startpunt voor de creatie.
Er enkel als een kip op gaan zitten broeden, laat de wens-eieren niet uitkomen.
Nee, het vraagt meer dan dat.
Weten wat je wilt en daar een positieve intentie aan koppelen is slechts het begin.
Vervolgens in actie komen is de, naar ik vermoed, cruciale stimulator.
De kleinste actie kan al de grootste beweging genereren, dát dan weer wel.
Zo “werk” ik er ook aan in míjn leven:

Terwijl ik dit blog schrijf staat er een chocolade-amandelcake in de oven.
Het recept kwam vandaag in m’n mailbox en toevallig heb ik de ingrediënten thuis.
Impulsief begin ik dan alles te vergaren en verwarm ik de oven vast voor.

Heerlijk in mijn element aan de bak, muziekje op en een kop koffie erbij.
Als een volleerd bakster heb ik in no-time de cake in de oven staan.
Even appen met een mede-bakster-vriendin.
Beetje indruk maken met een foto van mijn baksel in wording.
Als ik ondertussen het slagveld op het aanrecht opruim, zie ik een eenzaam kopje met kokosolie staan. Oeps… Die moest er nog bij?.
Met de vriendin grap ik over de droge cake die in de maak is.
Totdat ik bedenk dat ik het er alsnog door ga roeren.
Zo simpel
Zo logisch.
De cake staat nog maar kort in de oven, gewoon proberen of het werkt.
Ik roer de olie door het licht aangebakken mengsel.
We zien wel wat het gaat worden.

Ondertussen bedenk ik dat dit symbolisch is voor hoe ik wens te leven.